Ροκ θρύλοι που βρήκαν τον εαυτό τους

Στον χώρο της ροκ, ο Sting αποτελεί ένα λαμπρό παράδειγμα. Με τους The Police έγραψε ιστορία, αλλά ως solo καλλιτέχνης βρήκε τη δική του ξεχωριστή φωνή, συνδυάζοντας jazz, world music και κλασικές επιρροές. Η διαδρομή του απέδειξε ότι ένας καλλιτέχνης μπορεί να επαναπροσδιορίσει το στίγμα του και να μεγαλουργήσει πέρα από το πλαίσιο ενός συγκροτήματος.

Αντίστοιχα, ο Phil Collins, αν και ξεκίνησε ως ντράμερ και τραγουδιστής των Genesis, έφτιαξε μια προσωπική καριέρα που άγγιξε κοινό πολύ ευρύτερο από αυτό του συγκροτήματος. Κομμάτια όπως το “In the Air Tonight” έγιναν διαχρονικά classics, καθιερώνοντάς τον ως έναν από τους σημαντικότερους καλλιτέχνες των ’80s.

Η ελληνική σκηνή

Η μετάβαση από το «μαζί» στο «μόνος» δεν είναι ξένη ούτε στη δική μας σκηνή. Στην Ελλάδα, η μετάβαση από το συγκρότημα στη solo πορεία έχει επίσης αφήσει δυνατά παραδείγματα. Η Άννα Βίσση, αν και είχε τα πρώτα της βήματα με συγκροτήματα και συνεργασίες, χτίζοντας μόνη της το brand της κατάφερε να γράψει ιστορία στην ελληνική ποπ.

Ανάλογα, καλλιτέχνες όπως ο Σάκης Ρουβάς ξεκίνησαν με πιο “ομαδικά” σχήματα και συνεργασίες, αλλά η πραγματική αναγνώριση ήρθε όταν ανέλαβαν το προσωπικό τους ταξίδι, διαμορφώνοντας σόλο πορεία που τους καθιέρωσε σε εθνικά είδωλα.

Καλλιτέχνες όπως ο Light και ο Sin Boy ξεκίνησαν από συνεργασίες και crews, αλλά βρήκαν το πραγματικό τους «μέγεθος» στη σόλο πορεία τους. Ο Bloody Hawk, πάλι, πέρασε από τον υπόγειο κόσμο των μικρών σκηνών σε μια προσωπική αφήγηση που τον καθιέρωσε ως μια ξεχωριστή φωνή της νέας γενιάς.

Ακόμα και πιο παλιές γενιές έχουν παραδείγματα: ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου πέρασε από μπάντες όπως οι Μπουρμπούλια, πριν βρει την απόλυτη έκφραση στο δικό του όνομα, ενώ ο Δημήτρης Μητροπάνος αναγνωρίστηκε για τη μοναδική του παρουσία μετά από χρόνια συνεργασιών.

Αυτές οι περιπτώσεις δείχνουν ότι είτε μιλάμε για rap και trap, είτε για ροκ και λαϊκό, το μονοπάτι της σόλο καριέρας κρύβει συχνά την πιο ειλικρινή, δημιουργική και δυνατή στιγμή ενός καλλιτέχνη.