Το αίσθημα είναι γνωστό: βλέπεις ένα event που σε ενδιαφέρει, αλλά κάτι σε κρατάει πίσω. Μήπως είμαι πολύ μεγάλο για αυτό το crowd; Μήπως δεν ντύνομαι σωστά; Μήπως θα φανώ εκτός τόπου και χρόνου;

Η αλήθεια; Όλοι έχουμε νιώσει έτσι κάποια στιγμή.

Το σύνδρομο του "δεν ανήκω εδώ"

Αυτό το feeling δεν είναι καινούργιο. Στην εποχή των social media, όπου τα events προωθούνται με συγκεκριμένες εικόνες και demographics, εύκολα αισθανόμαστε ότι υπάρχει ένα "σωστό" προφίλ για κάθε βραδιά.

Αλλά εδώ είναι η φάση: η μουσική δεν έχει ταυτότητα.

Γιατί να το κάνεις anyway

Η αυθεντικότητα είναι sexy

Όταν πηγαίνεις κάπου για τη μουσική και όχι για το image, αυτό φαίνεται. Κι αυτό είναι το πιο attractive trait που μπορείς να έχεις σε ένα event.

Θα συναντήσεις τους "δικούς σου" ανθρώπους

Οι καλύτερες συνδέσεις γίνονται όταν δεν προσπαθείς να φιτάρεις σε κανένα καλούπι. Εκεί που νιώθεις λίγο outsider, συχνά βρίσκεις τους πιο ενδιαφέροντες ανθρώπους.

Plot twist: κανείς δεν σε κρίνει όσο νομίζεις

Όλοι είναι εκεί για το ίδιο πράγμα, να περάσουν καλά με τη μουσική. Το 99% του κόσμου είναι τόσο busy να χορεύει που δεν θα προσέξει καν αν "ανήκεις" ή όχι.